Κιρσοί

Οι κιρσοί σχηματίζονται στις επιφανειακές φλέβες καθώς το αίμα που λιμνάζει σε αυτές τις διογκώνει δίνοντάς τους σχοινοειδή μορφή με πιθανές ελικώσεις. Εκτός του αισθητικού προβλήματος οι κιρσοί προξενούν κούραση, κάψιμο, φαγούρα, κράμπες και πόνο. Οι παραπάνω ενοχλήσεις επιδεινώνονται συνήθως μετά από μακρά καθιστική θέση, τις βραδινές ώρες, στην αρχή κάθε ζεστής εποχής, προ της περιόδου και κατά την εγκυμοσύνη.

Θεραπευτικές επιλογές

Ανάλογα με την μορφολογία και τη βαρύτητα της πάθησης, η θεραπεία των κιρσών ενδέχεται να περιλαμβάνει:

  • Συντηρητική αγωγή: Συνιστάται σε αρχικά στάδια της φλεβικής ανεπάρκειας όπου δίνουμε φλεβοτονικά ή αντιοιδηματώδη φάρμακα, ελαστικές κάλτσες ή καλσόν διαβαθμισμένης συμπίεσης και σύσταση για απώλεια βάρους και καθημερινή άσκηση (τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμβηση, κ.α.) αλλά όχι γυμναστική με βάρη.
    Όταν η ανεπάρκεια στη μείζονα ή στην ελάσσονα σαφηνή φλέβα είναι προχωρημένη, τότε η επεμβατική θεραπεία είναι απαραίτητη καθώς ενδέχεται να οδηγήσει σε βλάβη του μαλακού ιστού, εξέλκωση, φλεβική θρόμβωση. Η θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί με χειρουργική επέμβαση ή με τη χρήση ενδοαγγειακών τεχνικών.
  • Η χειρουργική θεραπεία της φλεβικής ανεπάρκειας πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία με εκρίζωση των κιρσών μέσω ενός εργαλείου (stripper). Μετά την πραγματοποίηση μίας τομής στη μηροβουβωνική χώρα και μίας στον έσω σφυρό (για τη θεραπεία της μεγάλης σαφηνούς) ή στην ιγνυακή περιοχή, πίσω από το γόνατο και στον έξω σφυρό (για τη θεραπεία της μικρής σαφηνούς) εισάγουμε το stripper στη φλέβα εξαιρώντας (εκριζώνοντάς) την. Ελλείψει άλλων επιλογών το stripping κατέστη (από τη δεκαετία του 1950) η παραδοσιακή χειρουργική θεραπεία για τους κιρσούς, παρουσιάζοντας όμως σημαντικά ποσοστά υποτροπών (ουλές, τραυματισμό νεύρων, αιματώματα) με κυριότερο πρόβλημα την επανεμφάνιση των κιρσών λόγω του φαινομένου της νεοαγγειογένεσης.
    Σήμερα η χρήση της μεθόδου τείνει διεθνώς να περιοριστεί μόνο στη θεραπεία κιρσών με πολύ μεγάλη διάμετρο και περιπτώσεων με πολύ μεγάλη ελίκωση.
  • Η θεραπεία των κιρσών με τη χρήση ενδοαγγειακών τεχνολογιών ξεκίνησε από τη δεκαετία του 1990 και σε συνδυασμό με την εξέλιξη των απεικονιστικών μεθόδων (υπερηχοτομογράφηση) βελτίωσαν θεαματικά τις δυνατότητες διάγνωσης και θεραπείας της φλεβικής ανεπάρκειας.
    Οι νέες τεχνικές δεν προσέφεραν μόνο αναίμακτη και ανώδυνη θεραπεία των φλεβικών κιρσών αλλά δι-επεμβατικό και μετ-επεμβατικό απεικονιστικό έλεγχο και τεκμηριωμένα κλινικά αποτελέσματα.
    Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί σε επίσημες μελέτες από την παγκόσμια εμπειρία δεκάδες χιλιάδων περιστατικά θεραπείας κιρσών με ενδοαγγειακές μεθόδους και τα αποτελέσματα τους, παρά τα αρχικά προβλήματα εξοικείωσης με τις νέες τεχνολογίες, είναι σημαντικά καλύτερα από αυτά της κλασικής χειρουργικής θεραπείας.